De schaduwkanten van de Cloud

Truc van marketing is om alleen de voordelen te noemen of omgekeerd, afhankelijk van wat je wilt verkopen. Nu door onthullingen van Snowden een discussie over privacy op gang komt wordt helaas nog vergeten dat sommige bedrijven de handel in persoonsgegevens tot hun business model gemaakt hebben.

Goed, daar krijgen we tegenprestaties in de vorm van diensten voor terug maar geldt dit ook niet voor de inlichtingendiensten?

Tenslotte waarschuwde de AIVD in 2010 al met een kwetsbaarheidsanalyse voor de gevaren van ‘Consumerization of IT’  door het lage bewustzijn voor:

1. Waarde van informatie
2. Verschillende belangen
3. Noodzaak van beveiliging 

De technische en juridische abstracties zorgen er namelijk voor dat onduidelijk blijft wie er mee mogen en kunnen lezen. Nu iedereen verontwaardigd is over het stofzuigen van de NSA wordt de ‘Nilfisk’ van Google nog vergeten. En ergens heb ik het idee dat ‘naming and shaming’ van Google met hun transparantie rapport dus ook niet meer is dan marketing.

Dr. Jekyll versus mr. Hyde
Veel gratis oplossingen introduceren een ‘frenemies’ probleem, het is makkelijk maar heeft vaak een mistig verdienmodel. Vooral het tweezijdig model waarbij aan de achterkant data verkocht wordt aan derden is een listige opzet. Vooral bedoeld om de ‘inboorlingen’ hun privacy te laten ruilen voor spiegeltjes en kraaltjes. Hoewel we met aanvullende technische maatregelen zoals encryptie een aantal zaken kunnen mitigeren introduceert dit nieuwe problemen zoals verloren sleutels, toename van spam en hogere kosten voor services. Gebruik van ‘gratis’ diensten zorgt dus voor obesitas in (maat)regelen welke daarom nog vaak achterwege gelaten worden.